Hier alweer een bericht vanuit het zonnige,met af en toe een fikse hoosbui, Vietnam.

Ik moet zeggen doordat hier overal wifi is en ik met iedereen kan appen en gratis bellen (dus je mag me bellen hoor ;) ), voelt het niet dat ik zover weg ben. Verder heb ik het uitstekend naar mijn zin dus kom deze tijd wel door hier. Na anderhalve week begin ik de stad steeds beter door te krijgen, leuke coffee tentjes ontdekt wat heel fijn is om te zitten voorbereiden of gewoon even een heerlijke Café Sua, dit is ijskoffie met melk, te drinken.

Het regenseizoen is hier aangebroken en de laatste paar dagen is er elke dag wel een hoosbui geweest. Al maakt dat helemaal niet uit want na een uurtje is het weer voorbij. Alleen lullig voor degen die dan net naar project moet. Deze week mijn eerste volledige week gehad en dat is best pittig. Het lijkt misschien minder pittig dan het is zeker omdat er nog wel wat uren tussen zitten. Zo vind ik het heerlijk woensdagmiddag even vrij te zijn en laat ik daar een heerlijke tijdsbesteding voor hebben gevonden; een heerlijke hotstone massage van meer dan een uur.

Dinsdagochtend heb ik net als donderdag en vrijdag lesgegeven bij Nip Cau, super enthousiaste gemotiveerde mensen. Vrijdag na de les wilden de vrouwen onze nagels lakken dus op en tot verwend, loop nu met rode nagels met gouden streepjes rond. Ook moesten we op de foto die ze meteen op Facebook zetten want ook hier is dat super populair. Iedereen vraagt ook om je Facebook maar ik zeg maar dat ik dat niet heb anders heb ik straks gigantische vriendschapsverzoeken.

In de middag naar het City Orphanage geweest waar me nu echt opviel dat sommige echt uitgemergeld zijn. Ondanks dat ze beste bakken met eten krijgen maar verders weinig tot geen beweging. T is een project voor mij met veel vraagtekens en omdat er geen personeel engels praten krijg je ook nihil achtergrondinformatie.

Op woensdag ging ik met Hanne naar een voor mij nieuw project; Kindergarten. Dit is een particuliere kinderopvang waar we twee groepen hebben in de leeftijd 2-5 jaar die geen Engels kunnen natuurlijk. Pittige opgave. We hadden in de eerste groep 14 kinderen en gingen ze eerst in twee groepen opdelen en dan voorlezen. Op zich ging het aardig maar in hoeverre ze het meekrijgen is de vraag. Daarna gingen ze een kroontje knutselen. Dat vonden ze wel interessant, zeker toen ze op hun hoofd zaten. Uiteraard hoorde hier een groepsfoto bij. Die kindjes vinden een camera allemaal geweldig en willen ook graag op de foto. Daarna deden we hetzelfde bij de jongere groep, alleen deze waren lang niet zo enthousiast, konden niet echt kleuren. Maar goed ook hier vonden ze het wel leuk toen het kroontje op hun hoofd stond.

Deze middag was ik vrij en heb ik mezelf dus op een massage getrakteerd, en volgende week weer, en die week erop weer en dan nog een keer ;). Voor 5euro kan dat dacht ik wel ;).

Donderdag weer lesgegeven aan Mr Hai, en er was in een keer een nieuwe leerling bij Toan, die scheen alleen donderdags mee te draaien. Daar kom je ook alleen op deze manier achter dus dat is wel bijzonder. Tot half 9 duurde de les, daarna snel naar huis om door te gaan naar Charity hospital. Dit is een door monniken geleid ziekenhuis waar nog op traditionele wijze de geneeskunde wordt uitgevoerd. En dan moet je denken aan zalfjes en medicatie op basis van kruidenmengsels, vegetarische voeding etc. Het is mooi om te zien dat de hele familie bij de patiënt verblijft en deze ook deels verzorgd en eten geeft. De familie zelf krijgt hier ook eten wat door voornamelijk vrijwilligers wordt klaargemaakt.

Onze rol hier is met ze mee te gaan op de brommer naar de markt waar ze groenten en fruit van de marktlieden krijgen, te helpen met het opscheppen van rijst (sommige komen met van die strandemmertjes waar dan de rijst in moet) en het snijden van de groente. Superleuk om als afwisseling te doen van de zwaardere projecten. En hier lopen zulke indrukwekkende personen rond. Mr Ming (foto volgt) is superlief, voordat we ook maar iets mochten doen moesten we eerst eten en zoo lekker. Dit is een superleuke ervaring om te ervaren.

`s middags hadden we een activiteit kunnen doen met de weeskinderen omdat een vrijwilliger geld had ingezameld vooraf, dus dat was echt superleuk. We gingen naar het waterpark met z`n allen en dat vonden ze geweldig. Van 3 tot 5 hebben ze heerlijk gegeten, gezwommen en konden ze echt kind zijn. Alleen niet iedereen kon uiteraard zwemmen en er waren geen bandjes dus ik vond dat wel spannend maar het is heel goed gegaan, al kon niemand ze ervan weerhouden op de glijbaan te klimmen en klauteren. Ook al zat er een badmeester met zijn neus op, ook hij zei er niets van dus t zal wel normaal zijn.

Vrijdags weer een druk dagje. Weer begonnen met Nhip Cao en in de middag weeshuis waar ik een onaangename verrassing kreeg namelijk een speelgoedauto tegen mijn hoofd. Was heerlijk aan het spelen en in een keer BAM, dacht misschien trekt mijn hoofdpijn wel weg nu maar helaas. Heb er alleen een bult bijgekregen;).

Gisteravond waren we uitgenodigd om bij een groep Nonnen te komen feestvieren omdat het hun laatste schooldag was. Superleuke avond gehad, die vrouwen waren zo lief en zorgzaam en heerlijk vrolijk. Phuong had een buffet geregeld met sushi, vers fruit, vlees, noodles en cake dus zat behoorlijk vol maar heb ervan genoten. Verder werden er liedjes gezongen, gedanst ( zelfs de vogeltjesdans) en kregen we allemaal een cadeautje terwijl ik we niet eens had lesgegeven. En heeeel veeel foto`s.

Nou zal zo even boodschappen doen, vanavond hebben we een afscheidsdiner van de 3 Belgische dames. Voor morgen nog niet echt plannen, maandag hebben we een tempeldag ingelast en misschien naar het museum hier. In ieder geval volgende week zondag heb ik een boottocht naar de floating market geregeld om half 6 in de ochtend, hopelijk worden we dan met een mooie zonsopgang beloond.

Iedereen een heel fijn weekend en oant snel maar weer.

Dikke kus,

Evelien